Nowodębska gimnazjalistka laureatką VII edycji Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego „Życie wierszem pisane”, organizowanego przez Miejską Bibliotekę Publiczną w Tarnobrzegu.

   „Cóż po poecie w czasie marnym”…- te słowa niemieckiego poety romantycznego Fridricha Holderlina przywołuje się dzisiaj zwykle po to, by dowodzić, że poezja została zmarginalizowana, że egzystuje już tylko w niszach, enklawach. Powiada się, że nie jest ona w stanie rywalizować z kulturą masową, bowiem operuje językiem wieloznacznym, subtelnym, odsyłającym do tego, co indywidualne i niepowtarzalne, gdy tymczasem popkultura posługuje się jednoznacznymi komunikatami i czarno-białymi schematami …”  - to fragment wypowiedzi Grzegorza Kociuby, który opatrzył wstępem pokonkursową antologię wierszy VII edycji Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego „Życie wierszem pisane”. Poszukiwania owej „enklawy” przez prowadzące warsztaty poetyckie w ramach realizacji projektu „Rozbudzaj pasje, rozwijaj zdolności, osiągaj sukcesy" w Gimnazjum nr 1 im. Papieża Jana Pawła II w Nowej Dębie okazały się na tyle owocne, że uczennica Jagoda Magda zdobyła II miejsce w ww. konkursie. Konkurs odbył się pod patronatem Prezydenta Miasta Tarnobrzeg Jana Dziubińskiego i ogłoszony został w styczniu br. przez Miejską Bibliotekę Publiczną w Tarnobrzegu. Adresowany był do młodzieży gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych. Spotkanie z laureatami, wręczenie nagród oraz fascynująca dyskusja z młodymi twórcami dojrzałej i głębokiej myśli poetyckiej miała miejsce 20 września 2010r.w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Tarnobrzegu.


Fragment rozmowy pana Grzegorza Kociuby z laureatami tegorocznej edycji konkursu „Życie wierszem pisane”
Podajemy odpowiedzi naszej laureatki -Jagody Magdy

1.Kto jest Waszym mistrzem, nauczycielem?

Jagoda: Moim mistrzem jest Edward Stachura. Jak wiemy, Jego życie było tragiczne . Mimo to pisał o pięknie otaczającego świata. Wiersze Stachury poznałam dzięki zespołowi „Stare Dobre Małżeństwo”, który to śpiewa utwory wyżej wymienionego artysty.

2. Jak radzicie sobie z otaczająca rzeczywistością XXI, często brutalną, odartą z wrażliwości, szacunku dla drugiego człowieka?

Jagoda: Czasami bywa trudno .Dlatego też zbudowałam swój własny świat, w którym spędzam większość czasu. Tam mogę odpocząć, wsłuchać się w siebie.

3.Czy wiążecie swoją przyszłość z pisaniem?

Jagoda: Cóż, wierzę w Boski Scenariusz. Nie wiem, co przyniesie przyszłość i nie chcę tego wiedzieć. Jeśli mam być kiedyś jakoś związana z pisaniem, to na pewno tak będzie, a jeśli nie, to widocznie mam inne zadanie do wykonania.

4.Co Was inspiruje do pisania?

Jagoda: Głównie szczególne relacje międzyludzkie… takie, jak miłość. Natchnienie znajduję również w naturze, wśród zieleni i życia tętniącego w tym innym świecie piękna. Nigdy nie wiem, kiedy przyjdzie wena. Nachodzi mnie niespodziewanie, prowadząc za rękę po białym papierze; kreślę coraz to nowe wyrazy.


Oto dwa wiersze Jagody Magdy:


Zamykasz swe oczy, zmęczone od nadmiaru obrazów
Zamykasz swe myśli, zagubione
Zamykasz swe serce, zranione po raz ostatni
Uciekasz swa duszą w przestworza wnętrza jej samej
Marzysz o tym, co nie może się spełnić

Płaczesz nad rozdeptaną biedronką, umierając razem z nią
Głaszczesz psa-Przybłędę samotną, karmiąc ją odrobiną obłędnej miłości
Usypiasz drzewo grą na strunach, utkanych przez pająka
Stoisz otulona przejrzystością wiatru
Celebrujesz tę chwilę, gdy patrzysz mu w oczy

Zakochana-balansujesz na krawędź szaleństwa i niedowierzenia